دعای روز بيست و هشتم ماه مبارک رمضان
اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّي فِيهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَكْرِمْنِي فِيهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِوَ قَرِّبْ فِيهِ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ مِنْ بَيْنِ الْوَسَائِلِ يَا مَنْ لاَ يَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ
ي خدا در اين روز به اعمال نافله و مستحبات مرا بهره وافر عطا فرما و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم كرم فرما و وسيله مرا بين وسايل و اسباب بسوي حضرتت نزديك ساز ي خدايي كه سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت.
|
|
حدیث یار
امام علي (ع):
زهد، كميابترين چيزها و ارزشمندترين چيز شناخته شده است. همگان آن را مي ستايند ولي بيشتر مردم به آن عمل نمي كنند.
غررالحكم و دررالكلم،ح2021
|
|
وداع با ماه مبارك رمضان
بار خدايا، يكي از برگزيده ترين وظايف و خاصترين واجبات، ماه رمضان را قرار دادي. ماهي كه آن را از ميان ديگر ماهها ويژگي ديگري بخشيدهي و از ميان همه زمانها و روزگارها اختيارش كردهي وبر همه اوقات سال برترياش نهادهي، زيرا كه در آن قرآن و نور نازل كردهي و بر تكاليف مؤمنان چند برابر افزودهي و روزه را در آن واجب داشتهي و مردمان را به بر پي خاستن بري عبادت خود ترغيب كردهي و شب قدر را كه از هزار ماه بهتر است تجليل فرمودهي. و چون رمضان را به ما عطا كردي، ما را بر ديگر امتها فضيلت نهادي و از ميان پيروان ديگر كيشهابرگزيدي. پس ما به فرمان تو روزش را روزه داشتيم و شبش را به نماز برخاستيم، و با روزه داشتن و نماز خواندن در اين ماه به رحمتي كه ما را ارزاني داشته بودي روي نهاديم و آن را وسيله نيل به ثواب تو قرار داديم. تويي كه هر چه از تو خواهند تواني داشت و آنچه از فضل و احسان تو طلبند تواني داد و به خواستاران مقام قرب خود نزديك هستي.
ي خداوند، ماه رمضان در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و ياري نيكو بود و گرانبهاترين سودهي مردم جهان را به ما ارزاني داشت. اما چون زمانش به سر رسيد و مدتش و شمار روزهايش پايان گرفت، آهنگ رحيل كرد.
ي خداوند، اينك با او وداع ميكنيم، همانند وداع با عزيزي كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار وحشت تنهايي كند، عزيزي كه او را بر ما پيماني است كه بايد نگهداريم و حرمتي كه بايد رعايت كنيم و حقي كه بايد ادا نماييم. پس، اكنون ميگوييم:
بدرود ي بزرگترين ماه خداوند و ي عيد اوليي خدا. بدرود ي گراميترين اوقاتي كه ما را مصاحب و يار بودي، ي بهترين ماه در همه روزها و ساعتها.بدرود ي ماه دست يافتن به آرزوها، ي ماه سرشار از اعمال شايسته بندگان خداوند. بدرود ي يار و قريني كه چون باشي، قدرت بس جليل است و چون رخت بر بندي، فراقت رنج افزا شود. ي مايه اميد ما كه دوريت بري ما بس دردناك است.بدرود ي همدم ما كه چون بيايي، شادماني و آرامش بر دل ما آري و چون بروي، رفتنت وحشت خيز است و تألم افزي.بدرود ي همسايهي كه تا با ما بودي، دلهي ما را رقّت بود و گناهان ما را نقصان.بدرود ي ياريگر ما كه در برابر شيطان ياريمان دادي و ي مصاحبي كه راههي نيكي و فضيلت را پيش پي ما هموار ساختي.بدرود كه آزاد شدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسيارند، و چه نيكبخت است آن كه حرمت تو نگه داشت.بدرود كه چه بسا گناهان كه از نامه عمل ما زدودي و چه بسا عيبها كه پوشيده داشتي.بدورد كه درنگ تو بري گنهكاران چه به درازا كشيد و هيبت تو در دل مؤمنان چه بسيار بود.بدرود ي ماهي كه هيچ ماه ديگر را توان همسري با تو نيست.بدرود ي ماهي كه تا تو بودي، امن و سلامت بود.بدرود ي آن كه نه در مصاحبت تو كراهت بود و نه در معاشرتت ناپسندي.بدرود كه سرشار از بركات بر ما در آمدي و ما را از آلودگيهي گناه شست و شو دادي.بدرود كه به هنگام وداع از تو نه غباري به دل داريم و نه از روزهات ملالتي در خاطر.بدرود كه هنوز فرا نرسيده از آمدنت شادمان بوديم و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت اندوهناك.بدرود كه چه بديها كه با آمدنت از ما دور شد و چه خيرات كه ما را
نصيب آمد.بدرود تو را و آن شب قدر تو را كه از هزار ماه بهتر است.بدرود كه ديروز كه در ميان ما بودي آزمند ماندنت بوديم و فردا كه از ميان ما خواهي رفت آتش اشتياق در دل ما شعله خواهد كشيد.بدرود تو را و آن فضل و كرم تو را كه اينك از آن محروم ماندهايم. و بر آن بركات كه پيش از اين ما را داده بودي و اينك از كفش دادهايم.بار خدايا، ما آشني اين ماهيم، ماهي كه ما را بدان شرف و منزلت دادي و به بركت نعمت و احسان خويش روزه داشتنش را توفيق دادي، در حالي كه مردمان شقي قدرش را نشناختند و شور بختي خويش را از فضيلتش محروم ماندند.
ترجمه صحيفه سجاديه(آيتي)
|
|
نماز شب بيست و نهم ماه مبارك رمضان
دو ركعت در هر ركعت حمد و بيست مرتبه توحيد
|
| ترجمه |
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به روز قيامت ميخورم.
و سوگند به نفس ملامتگر.
آيا انسان چنين ميپندارد كه هرگز استخوانهي ( پوسيده و پراكنده) او را گرد نمي آوريم؟
حق اين است كه تواناييم بر اين كه سر انگشتهاي او را فراهم آوريم.
بلكه انسان ميخواهد در مهلتي كه در پيش دارد، فسق و فجور كند.
(از سر استكبار) ميپرسد روز قيامت چه وقت است؟
آنگه كه ديدگان خيره شود.
و ماه تيره شود.
و خورشيد و ماه در يك جا جمع آورده شوند.
در چنين روزي انسان گويد گريزگاه كجاست؟
حاشا، پناهي نيست.
سرانجام ( همه چيز و همه كار ) با پروردگار توست.
در اين روز انسان را از آنچه پيش فرستاده يا بازپس داشته است آگاه سازند.
حق اين است كه انسان بر نفس خود بصير است.
و لو بهانههايش را در ميان آورد.
زبانت را به ( باز خواني وحي ) مجنبان كه در كار آن شتاب كني.
گردآوري و بازخواني آن بر عهده ماست.
و چون آن را باز خوانيم، از بازخوانياش پيروي كن.
سپس شرح و بيان آن بر عهده ماست.
حاشا، حق اين است كه بهره زودياب ( دنيوي ) را دوست داريد.
و ( بهره ديرياب ) آخرت را فرو ميگذاريد.
در چنين روز، چهرههايي تازه و خرم باشد.
به سوي پروردگار خويش نگران.
و در چنين روز چهرههايي دژم باشد.
كه ميداند بلايي كمرشكن بر سر او آيد.
حاشا، چون جان به گلوگاهها رسد.
و گفته شود كيست افسونگر ( درمانگر).
و به يقين داند كه هنگام جدايي است.
و هنگامه بالا گيرد.
در چنين روز سير و سرانجام به سوي پروردگار توست.
(مدعي) نه (حق را) تصديق كرد، و نه نماز گزارد.
بلكه دروغ انگاشت و رويگردان شد.
سپس تبختركنان به سوي خانوادهاش رفت.
وي بر تو، باز هم وي بر تو.
سپس وي بر تو، (و) باز هم وي بر تو.
آيا انسان ميپندارد كه به امان خود رها خواهد شد؟
آيا نطفهي از مني كه (در رحم) ريخته شده بود، نبود؟
سپس خون بستهي بود كه (خداوندش) آفريد و بسامان كرد.
و از آن جفتي نرينه و مادينه پديد آورد.
آيا آن (آفريدگار) توانا بر آن نيست كه مردگان را زنده كند؟
|
